മഷി തണ്ട് കൊണ്ടു ഞാൻ മായ്ച്ചു കളഞ്ഞിട്ടും
മായാതെ നിൽപ്പൂ ചില സ്മൃതി രാശികൾ .
അമ്മിഞ്ഞ പ്പാൽ തന്നു റ ക്കിയെന്നമ്മയും ,
സ്നേഹ കടൽ ഉള്ളിലൊളി പ്പിചെന്നച്ചനും,
എൻ കൈ പിടിച്ചു നടത്തിയ എട്ടനും,
മൃത്യുവിൻ മടിയിൽ മയങ്ങും മുത്തച്ചനും ,
എന്റെ വേദനയേ റ്റു വാങ്ങിയ തോഴിയും ...
എത്ര വളർന്നാലും എന്തൊക്കെ ചെയ്താലും
മറക്കാൻ കഴിയുമോ ചിലതെങ്കിലും ..?
ആദ്യ പ്രണയവും ,നിൻ മൌനാനുരാഗവും
മാരിവിൽ വിരിഞ്ഞോരാ സന്ധ്യകളും ;
പിന്നെ അമ്പല മുറ്റവും ,ആൽത്തറയും ,
തുളസി കതിർ ചൂടി ഞാൻ വരുമ്പോൾ
നീ കാണാതെ കണ്ടതും ..ഞാൻ
പറയാതെ പറഞ്ഞതും ..
ചിതറി കിടക്കുമെന്നോര്മകൾ
അടുക്കവേ ,ചിലതൊക്കെ
കൈ വിട്ടു പോകുന്നുണ്ട് .
ഒടുവിലീ ആറടി മണ്ണി ലോതുങ്ങുമ്പോൾ
ബാക്കിയായി മാറുന്നു ....
പ്രാണൻ പകുത്തു ഞാൻ നിനക്കേകിയ
എന്നു ണ്ണി ക്കിടാങ്ങളും ;
നീറുമേന്നോർമ്മ തൻ ചിതാ ഭസ്മവും .
7 comments:
‘ചെറുപ്പകാലത്തിലുള്ള ശീലം-
മറക്കുമോ മാനുഷ്യനുള്ള കാലം...‘
പലതും ഓര്‍മ്മിപ്പിച്ചു
അവസാന ഭാഗം വേണ്ടാരുന്നു.
ഓര്മ തൻ ചിത ഭസ്മവും കൊള്ളാം
നന്നായിരിക്കുന്നുണ്ട്. പദ്യരീതിയും ഗദ്യരീതിയും കലര്ത്തി എഴുതുമ്പോൾ കവിതയുടെ ഭംഗി കുറയുന്നു. ഉദാ: എൻ എന്ന് എഴുതി അടുത്തത് എന്റെ..........
മനോഹരം ആശാ
കവിതയ്ക്ക് കെട്ടുറപ്പും ആശയങ്ങൾക്ക് അടുക്കും ചിട്ടയും നൽകുന്ന ഒന്ന്,അതിൻറെ കുറവ് അൽപ്പം അനുഭവപ്പെട്ടു.
Post a Comment